[CUT SCENE] Shanghai Romance - Seventeenth

ลักยิ้มข้างแก้มปรากฏขึ้นอีกครั้งในจังหวะที่ชานยอลโน้มหน้าลงไปป้อนจูบให้คนตัวเล็กใต้อาณัติ เขาไม่เคยได้ทำความรู้จักกับจูบที่ทำให้รู้สึกอยากยิ้มกว้าง ๆ เท่านี้มาก่อน จูบเบา ๆ ย้ำ ๆ ที่เหมือนแกล้งกันให้หัวใจกระตุกเล่นทั้งสองฝ่าย จูบที่แบคฮยอนหลับตาพริ้มอย่างไม่ต่อต้าน เพื่อให้เขาทาบทับสัมผัสลงไปบนความนุ่มนิ่มครั้งแล้วครั้งเล่า

แบคฮยอนจะรู้บ้างหรือเปล่า

ว่าตัวเองยิ่งทำให้ความอดทนของชานยอลต่ำลงเมื่ออยู่บนเตียง

“อะ...เย็นนะ”

“แป๊บเดียว” เสียงร้องท้วงดังขึ้นเมื่อชานยอลสอดมือเข้าไปแตะช่วงเอวเล็กที่อยู่ภายใต้เสื้อเชิ้ต “เดี๋ยวก็ร้อน”

การจะทำให้เด็กเชื่อฟังได้ บางครั้งก็ต้องล่อเด็กด้วยขนม

แบคฮยอนก็เช่นกัน

ในตอนนี้เขากำลังถูกชานยอลมอมเมาด้วยจูบที่ทำให้ร่างกายร้อนขึ้นยิ่งกว่าตอนดื่มแชมเปญ เรียวลิ้นคอยเกี่ยวกระหวัดไม่ให้เขาได้ตั้งตัว ทั้งบดทั้งคลึงกลีบปากจนเบลอไปหมด พร้อมกันกับปลายนิ้วร้ายกาจที่ไม่รู้ว่าปลดกระดุมเสื้อของแบคฮยอนออกตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้เพียงแค่ในตอนนี้ ผิวกายขาวนวลเนียนกำลังถูกจับจ้องจากใครบางคน

วินาทีที่ถูกจูบลงบนหน้าท้อง แบคฮยอนเผลอจิกปลายเล็บเข้ากับผ้าปูเตียง ขยุ้มมันจนยับยู่ยี่เมื่อเขาเริ่มขยับริมฝีปากไปทั่วผิวเปลือยเปล่า ชานยอลแตะจูบลงบนผิวนุ่มและดูดดึงจนมันขึ้นรอยแดง

ไล่จากหน้าท้อง ขึ้นไปจนถึงแผ่นอก

เช่นเดียวกับตอนแรก แต่ความรู้สึกต่างกันมากโข

ว่ากันว่าริมฝีปากเป็นจุดไวสัมผัสอีกจุดหนึ่งของร่างกายมนุษย์ ทว่าแบคฮยอนกลับคิดว่าทุกที่บนร่างกายของเขาไวกับสัมผัสของชานยอลทั้งหมด

“อ อื้อ” ยอดอกเล็กถูกไล้เลียแผ่วเบาก่อนที่มันจะถูกครอบครองเอาไว้ในโพรงปากอุ่น ดูดคลึงจนเจ้าของของมันบิดกายไปมา จนชานยอลต้องล็อกแขนแบคฮยอนเอาไว้ไม่ให้ดิ้น “ฮึก...”

“เกอทำแบคฮยอนเจ็บเหรอ” ทุกการกระทำหยุดชะงักเมื่อเสียงสะอื้นหลุดออกมาจากกลีบปากเล็กที่เริ่มบวมเจ่อเพราะถูกรังแกไปหลายครั้งหลายครา

แบคฮยอนไม่รู้จะตอบชานยอลยังไง ความรู้สึกจี๊ด ๆ ที่ยอดอกมันไม่ได้ทำให้เขาเจ็บ แต่กลับรู้สึกดีจนน้ำตาคลอเพียงเพราะไม่รู้จะระบายอารมณ์และความรู้สึกที่ตีกันอยู่ภายในออกมาอย่างไร

หัวกลม ๆ ส่ายไปมาจนเส้นผมยุ่งเหยิง คนโตกว่าใช้ฝ่ามือสางผมม้าขึ้นก่อนจะก้มลงกดจูบหนัก ๆ บนหน้าผากขาวเนียน

“ต่อแล้วนะ ถ้าเจ็บให้บอก รู้ไหม” เสียงทุ้มกระซิบไม่ห่างจากข้างแก้มทำให้แบคฮยอนต้องหลับตาลงเพื่อหลบหลีกสายตาของชานยอลอีกครั้ง

จูบบางเบาแตะลงตรงเปลือกตา ก่อนที่ริมฝีปากซุกซนจะเลื่อนลงไปซุกไซ้ซอกคอ สันจมูกโด่งลากไล้ไปมาสลับกับแตะจูบที่ไม่ทิ้งร่องรอยชวนเขินเอาไว้ ฝ่ามือใหญ่ลากไล้ไปทั่วผิวกายนุ่มมือ เขารู้ว่าแบคฮยอนกำลังกลัวและกังวล ร่างเล็กสะดุ้งทุกครั้งยามที่เขาแตะจูบลงบนผิว หรือคลึงปลายนิ้วที่ช่วงเอว

ผิวขาวเริ่มแต่งแต้มด้วยรอยแดงประปราย หากไม่นับรอยแดงบนแก้มกับริมฝีปาก ร่างกายของแบคฮยอนก็ถูกจับจองเอาไว้หมดทุกพื้นที่ตั้งแต่แผ่นอกไปจนถึงหน้าท้อง

ความวาบหวิวจากปลายลิ้นที่แตะลิ้มชิมรสไปทั่วผิวกายกำลังกล่อมให้แบคฮยอนเคลิ้มจนแทบไม่ได้สติ เหมือนล่องลอยอยู่บนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยก้อนเมฆหนานุ่ม และในท้ายที่สุดก็ถูกกระชากกลับลงมาสู่ผืนโลกเมื่อความอุ่นร้อนเข้าครอบครองส่วนไวสัมผัสตรงกลางลำตัว

“อ้ะ...ชานยอล” เส้นผมที่ปัดป่ายไปมาตรงระหว่างขายิ่งเร่งเร้าให้อารมณ์พุ่งขึ้นสูง ปลายลิ้นร้อนและโพรงปากอุ่น ๆ กำลังสอนรสชาติของความรักในอีกรูปแบบหนึ่งให้แบคฮยอนได้รับรู้

ว่าปาร์ค ชานยอลเก่งกาจแค่ไหน

“อื้อ” แทบไม่รู้ตัวเลยว่ากางเกงกับชั้นในถูกอีกฝ่ายถอดออกตั้งแต่เมื่อไหร่ แบคฮยอนไม่มีโอกาสแม้แต่จะถอยห่างออกจากอันตรายที่กำลังคืบคลานเข้ามา ได้แต่ยอมจำนนให้เขาเชยชิมจนกว่าจะพอใจ

มีเพียงเสียงน่าอายที่เกิดจากการดูดคลึงส่วนไวสัมผัสให้คุณหนูได้เบียดแก้มฝังลงกับหมอนใบนุ่ม ไม่รู้ว่ามันจะช่วยหลบหลีกความเขินอายได้สักเท่าไหร่ แต่ก็ขอแค่ให้ได้หลบจากสายตาของชานยอลก็พอ

“อ..อะ เบา ๆ” เอวเล็กแอ่นขึ้น ร่างกายบิดเร่าเมื่อเขาเร่งจังหวะด้วยปากและมือไปพร้อม ๆ กัน

กับคนที่ไม่เคยได้ใกล้ชิดกับเรื่องแบบนี้เลยสักครั้งย่อมรู้สึกเหมือนกำลังวิ่งแข่งนานนับชั่วโมงโดยไม่ได้หยุดพัก แม้จริง ๆ แล้วแบคฮยอนแค่นอนเฉย ๆ อยู่ใต้ร่างของชานยอลเท่านั้น ลมหายใจอุ่นหอบกระชั้นเมื่ออารมณ์พุ่งขึ้นสูง กลีบปากแดงเผยออ้าออก กอบโกยอากาศเข้าสู่ปอด ทว่ามันกลับไม่ได้ช่วยอะไรนักเมื่อคนใจร้ายก็ยังคงรังแกเขาอย่างเอาแต่ใจ

อุณหภูมิร่างกายสูงขึ้นพอ ๆ กับอารมณ์ที่กำลังจะถูกเร่งเร้าให้ปลดปล่อยออกมา ฝ่ามือเล็กข้างซ้ายถูกสอดประสานนิ้วเอาไว้แน่นราวกับชานยอลรู้ว่าแบคฮยอนกำลังต้องการที่พึ่ง แรงบีบที่ฝ่ามือทำให้เขาเร่งจังหวะริมฝีปากให้เร็วกว่าเดิมจนคุณหนูตัวเล็กหลุดครางเต็มเสียง

แม้จะรู้ว่ายิ่งเร็วเท่าไหร่อีกฝ่ายก็ยิ่งทรมาน แต่มันเป็นความทรมานที่มีความสุข

“อ้ะ...อา”

ความวาบหวามทั้งหมดถูกปลดปล่อยออกมาเลอะริมฝีปากของคนเอาแต่ใจ ชานยอลใช้หลังมือปาดมันออกแล้วกดยิ้มในขณะที่กำลังจดจ้องใบหน้าหวานที่นอนหอบอยู่บนเตียงหลังใหญ่ของเขา แก้มใสแดงก่ำเมื่อสังเกตเห็นว่าตัวเองทำให้อีกฝ่ายเลอะเทอะเปรอะเปื้อน

แต่ทั้งหมดนั่นมันเป็นความผิดของปาร์ค ชานยอลไม่ใช่หรือไงกัน

ร่างกายขาวจัดตัดกับผ้าปูเตียงสีน้ำเงินเข้มยิ่งทำให้เขาอยากจับคุณหนูพยอนมาฟัดให้หมดแรงคาอก เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ถูกถอดออกแล้วโยนไปตรงไหนสักแห่ง ก่อนที่กระดุมกางเกงจะถูกปลดตามมา

“เอาผ้าห่มห่อตัวไปก็ไม่รอดหรอก รู้ใช่ไหม”

“ไม่ให้ทำแล้ว” เสียงหวานดังอู้อี้ออกมาจากผ้าห่มทำให้ทายาทมาเฟียกระตุกยิ้ม แบคฮยอนเคยขัดขืนเขาได้

แต่ก็แค่บางเรื่องเท่านั้นแหละ

ชานยอลปลดกระดุมกางเกงอย่างไม่เร่งรีบนัก ร่างกายท่อนบนเปลือยเปล่าอวดกล้ามหน้าท้องที่เรียงตัวสวยอย่างที่แบคฮยอนไม่มี น่าเสียดายที่คุณหนูพยอนไม่ได้เห็นมันในเวลานี้เพราะอีกฝ่ายเอาแต่มุดอยู่ในผ้าห่ม

หัวใจที่เพิ่งสงบลงจากศึกแสนหวานเมื่อครู่กำลังทำงานหนักอีกครั้งเมื่อผืนเตียงยวบลง เสียงทุ้มหัวเราะในลำคอไม่ใกล้ไม่ไกล ก่อนที่ผ้าห่มที่เป็นป้อมปราการสุดท้ายของแบคฮยอนจะถูกดึงออก

“อื้อ! ปล่อยนะ”

“สร่างเมาแล้วใช่ไหม ดีแล้ว ไม่อยากรังแกคนเมา”

            “แล้วเมื่อกี๊ไม่ได้เรียกว่ารังแกหรือไง!” พยอน แบคฮยอนสร่างเมาแล้วจริง ๆ แต่กว่าจะสร่างก็โดนเขาแกล้งไปแล้วหนึ่งยกโดยไม่มีแรงได้ต่อปากต่อคำ

            ผิวขาวปรากฏสู่สายตาอีกครั้งเมื่อฝั่งเกาหลีพ่ายแพ้จากศึกชิงผ้าห่ม ฝั่งเซี่ยงไฮ้เองก็ไม่ได้ใจดีปล่อยให้เหยื่อหนีไปเสียก่อน ต้นขาขาวเนียนถูกรั้งให้พาดไว้ข้างสะโพกสอบ ชานยอลสอดหน้าขาเข้าไปจนความรุ่มร้อนแนบไปกับร่างกายเล็ก ก่อนจะโน้มกายลงไปป้อนจูบให้เด็กแสบอีกครั้ง

            “อือ” แบคฮยอนดันอกของชานยอลออกในช่วงแรก แต่กลับต้องเลื่อนมือไปเกาะเกี่ยวลาดไหล่กำยำเอาไว้เมื่อปลายลิ้นร้อนบุกรุกเข้าสู่โพรงปากนุ่มอีกครั้ง เมื่อถูกช่วงชิงลมหายใจหนักเข้าลิ้นเล็กก็เริ่มเรียนรู้ที่จะขยับรับสัมผัสอย่างช้า ๆ และคนสอนก็ใจเย็นพอที่จะปล่อยเวลาให้เด็กน้อยได้ทำความรู้จักกับรสจูบก่อนจะนำไปสู่บทเรียนที่หนักกว่า

            ขนอ่อนลุกชันยามที่ฝ่ามือหยาบลูบไล้ต้นขาด้านใน ภายในช่องท้องวาบหวิวจนสะโพกเล็กขยับไปมาเพื่อระบายความอึดอัด ทว่ามันกลับเป็นการไปกระตุ้นบางสิ่งที่แนบชิดอยู่กับช่องทางด้านหลังให้แข็งเกร็งมากขึ้นกว่าเดิม

            “อะ...เดี๋ยวก่อน”

            “ไม่เดี๋ยวแล้ว”

            “ชานยอลเรา...อื้อ!” แบคฮยอนหลับตาปี๋เมื่อยอดอกทั้งสองข้างถูกสะกิดพร้อมกันด้วยปลายลิ้นและปลายนิ้ว ไล้เลียและบีบคลึงจนมันชูชันสู้มือก่อนที่ริมฝีปากหยักจะลากไล้ไปตามผิวกายหอม กลิ่นแป้งเด็กจาง ๆ ยังคงติดจมูกชานยอลไปทั่วทุกสัดส่วน

            แกนกายเล็กถูกปลุกปั่นขึ้นอีกครั้ง แต่ในครั้งกลับทรมานแบคฮยอนมากกว่าเดิมเมื่อลิ้นร้อนแตะลงบนช่องทางด้านหลัง ร่างกายของแบคฮยอนเต้นตุบ ๆ จนปวดหัวไปหมด เขากำลังถูกกลั่นแกล้งทั้งด้านหน้าและด้านหลังไปพร้อม ๆ กันจนอยากจะให้ชานยอลช่วยหยุดมันเสียที

            “อ...อะ” สะโพกเล็กกระตุกทันทีเมื่ออีกฝ่ายผละใบหน้าออกแล้วแทนที่ด้วยก้านนิ้วยาวที่ถูกสอดใส่เข้าไปในช่องทางเพื่อเตรียมความพร้อม สีหน้าเหยเกของคุณหนูตัวแสบทำให้ชานยอลอดเห็นใจไม่ได้ แต่ตัวเขาเองก็แทบจะเย็นไม่ไหวแล้วเช่นกัน

            “เจ็บหรือเปล่า”

            “ม มันอึดอัด...อื้อ อย่า” กลีบปากแดงเจ่อไม่มีโอกาสได้ร้องท้วงอีกเมื่อคนตัวสูงกว่าประทับจูบลงมาอีกครั้ง ดูดคลึงริมฝีปากเหมือนรู้ว่าจะทำให้แบคฮยอนเคลิ้มไปกับมันได้มากที่สุดจนลืมสิ่งที่กำลังรุกรานร่างกายช่วงล่าง

            แล้วเขาก็ได้รู้ว่าความอึดอัดที่เกิดขึ้นมันมากเกินกว่าจะดึงความสนใจของแบคฮยอนไปได้

            ดวงตาเรียวเล็กฉ่ำวาวไปด้วยหยาดน้ำตาเมื่อนิ้วที่สามสอดแทรกเข้าไปภายในช่องทางอุ่นร้อนที่เริ่มบีบเกร็งตอบรับสัมผัส เด็กน้อยของเขาเอียงใบหน้าเข้าซบซอกคอ กลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้คนเดียวจนชานยอลต้องจูบขมับปลอบอยู่ครู่หนึ่ง ในขณะเดียวกันปลายนิ้วก็ยังขยับเข้าออก ถ้าหากเขาใจอ่อนตั้งแต่ตอนนี้ แบคฮยอนอาจต้องเจ็บยิ่งกว่าเดิม

            “ฮึก..”

            “อดทนนะตัวแสบ”

            “เราจะฟ้องคุณป๊า”

            “เอาเลย”

            “ฟ้องม๊าด้วย อะ..อือ” แม้แต่ในตอนที่กำลังเสียเปรียบก็ยังจะมีแรงขู่เขาจนได้ กลีบปากแดงช้ำถูกรุกรานย้ำ ๆ อีกครั้งหนึ่ง ก่อนที่ความรู้สึกเจ็บแปลบที่ทวีคูณยิ่งกว่าเมื่อครู่จะเกิดขึ้น

น้ำตาเม็ดโตร่วงหล่นลงมาแตะผิวแก้ม แล้วมันก็หายไปเมื่อคนใจร้ายโน้มตัวลงมาจูบซับ เสียงโวยวายตะกุกตะกักกลับกลายเป็นเสียงสะอื้นแผ่วเบาคลอไปกับเสียงปลอบทุ้ม ๆ ที่ใบหู ร่างกายช่วงล่างที่สอดประสานกันยังคงค้างอยู่อย่างนั้นเพราะชานยอลกลัวว่าเด็กพยศจะร้องไห้จ้าไปเสียก่อน

“อย่าเกร็งนะ”

“ชานยอลไม่ได้เป็นเราจะไปรู้อะไร! อ้ะ” เผลอกระทุ้งกายใส่เด็กพยศจนอีกฝ่ายหลุดครางออกมาทั้งน้ำตา แบคฮยอนหน้าแดงก่ำ กัดริมฝีปากแน่นจนชานยอลต้องส่งมือไปบีบคลึงแก้มให้ผ่อนคลาย ความอึดอัดช่วงล่างไม่ลดลงเลยซ้ำยังเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิมเมื่อคนที่ต้องอดทนรออย่างใจเย็นเริ่มเก็บกักอารมณ์ไม่ไหวเช่นกัน “อื้อ เราเจ็บ อะ...”

“ขอโทษ เสร็จแล้วจะดูแลจนกว่าจะหายเจ็บเลย” ท่อนแขนแกร่งสอดช้อนใต้ข้อพับรั้งท่อนขาขาวให้เปิดรับตัวตนของเขาได้ลึกมากขึ้น สะโพกสอบค่อย ๆ สวนกายเข้าไปช้า ๆ เพราะคุณหนูตัวแสบยังคงเกร็งไปทั้งตัวจนความลำบากมาตกอยู่ที่เขา

แก้มก้นขาวถูกบีบคลึงพร้อมกับแกนกายเล็กที่ถูกรูดรั้งอีกครั้ง อารมณ์ถูกปลุกปั่นทุกทางจนแบคฮยอนทำได้เพียงเกาะต้นแขนของชานยอลเอาไว้จิกปลายนิ้วระบายอารมณ์

“อ้ะ...อะ” เสียงครางหวานหูเริ่มขึ้นเมื่อความจุกเสียดตรงช่วงท้องแปรเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่าน ปลายเท้าเล็กจิกเกร็งยามที่อีกฝ่ายความแข็งแกร่งเข้ามาภายใน แถมร่างกายของเขาก็ยังตอบรับเป็นจังหวะจนปาร์ค ชานยอลกดยิ้ม “อ อย่ายิ้มนะ”

“ชอบแล้วใช่ไหม”

“ไม่ อื้อ! ไม่ชอบ”

“เดี๋ยวจะทำให้ชอบเอง”

“อะ..อ้า” หยาดเหงื่อผุดขึ้นแทบจะทั่วตัว แผ่นอกเล็กหอบสะท้านพยายามอย่างยิ่งที่จะกอบโกยอากาศเข้าปอดเมื่อชานยอลเร่งจังหวะให้ถี่เร็วยิ่งขึ้น

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้องนอนภายในเพ้นท์เฮาส์สุดหรู บนเตียงขนาดคิงไซส์กำลังถูกจับจองด้วยร่างสองร่าง คนหนึ่งนอนครางเสียงหวาน แม้ในใจจะตัดพ้อต่อว่าที่เขารังแก แต่ร่างกายกลับตอบสนองอย่างเต็มใจ ส่วนอีกคนหนึ่งเป็นผู้ขับเคลื่อนให้บทรักครั้งนี้ไปถึงปลายทาง

คนตัวสูงกว่าโน้มตัวลงไปกดจูบข้างแก้มใสที่ชื้นเหงื่อจากกิจกรรมบนเตียง กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของแบคฮยอนยิ่งกระตุ้นให้เขาสวนสะโพกเข้าหาร่างกายเล็กมากขึ้นกว่าเดิม ช่วงเอวคอดถูกบีบเค้นจนเกิดรอยแดงจากฝ่ามือบนผิวขาว

“อ่าห์...” แบคฮยอนเผลอปรือตาขึ้นมองยามที่เสียงทุ้มหลุดครางขึ้นมาข้างหู ช่างเป็นน้ำเสียงลามกที่ไม่น่าฟังเลยจริง ๆ แต่เขากลับชอบมันที่สุดในเวลานี้

กล้ามเนื้อหน้าท้องเสียดสีไปกับแกนกายเล็กในทุกจังหวะที่สอดใส่เข้ามาจนส่วนปลายเริ่มปริ่มไปด้วยแรงอารมณ์อีกครั้ง สะโพกขาวขยับตอบรับทุกสัมผัส หัวกลม ๆ สั่นคลอนเมื่อจังหวะที่เร็วอยู่แล้วยิ่งเร็วมากขึ้นไปอีก

อารมณ์และความต้องการพุ่งพล่านตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า แบคฮยอนเอื้อมแขนขึ้นไปกอดรอบคอของชานยอลเอาไว้แน่น ในขณะที่สะโพกถูกฝ่ามือใหญ่ยึดเอาไว้เพื่อสวนกายเข้ามาถี่เร็ว

“อะ..อะ อ๊า”

จนกระทั่งห้วงอารมณ์วาบหวามถูกปลดปล่อยออกมาเป็นครั้งที่สอง

และบางส่วนจากใครอีกคนไหลหลั่งเข้าสู่ภายในช่องทางอ่อนนุ่มที่เริ่มบอบช้ำ

ชานยอลแช่ตัวเองเอาไว้อยู่พักหนึ่งก่อนจะกดปลายจมูกลงที่ข้างแก้มของคุณหนูพยอนที่วันนี้ยอมเป็นเด็กดีของเขาคนเดียว แบคฮยอนเผยอปากหอบหายใจแต่ก็ยังไม่วายโดนขโมยจูบเบา ๆ ให้ได้ลืมตามองคาดโทษ

“อ...อือ” เผลอหลุดครางเสียงแผ่วเมื่อปาร์ค ชานยอลถอนกายออกจากตัวเอง ชายหนุ่มร่างสูงนิ่งค้างไปอยู่พักหนึ่งจนแบคฮยอนเริ่มขัดเขิน “ม มองทำไม เอาผ้าห่มคืนเรามาเลยนะ”

มีต่ออีกนิดนึงนะคะ กลับไปอ่านที่เด็กดีได้เล้ย -> CLICK